مکیال المکارم فى فوائد الدعاء للقائم" یکى از کتاب هاى ارزشمند شیعه، نوشته آیت‏اللّه‏ سیدمحمدتقى موسوى اصفهانى(1348 ـ 1301ق) است که به قصد اداء حق حضرت بقیة‏اللّه که حقش بر گردن ما افزون‏تر از همه مردم است، احسانش بیشتر و بهتر از همه شامل حال خلق مى‏شود و نعمت ها و منت ها بر ما دارد، به رشته تحریر درآمده است. اصل کتاب به زبان عربى است و مؤلف در مقدمه مى‏نویسد: "چون ما نمى‏توانیم حقوق آن حضرت را ادا نماییم و شکر وجود و فیوضاتش را آن طور که شایسته است، به جا آوریم بر ما واجب است آن مقدار از اداى حقوق آن حضرت را که از دستمان ساخته است، انجام دهیم. . . بهترین امور در زمان غیبت آن حضرت، انتظار فرج آن بزرگوار و دعا براى تعجیل فرج او و اهتمام به آنچه مایه خشنودى آن جناب و مقرب شدن در آستان اوست، مى‏باشد." ....

اهتمام به دعا برای تعجیل فرج امام، اظهار محبت نسبت به آن حضرت است و سبب می شود که آن حضرت نیز نسبت به دعا کننده دوستی بیشتری پیدا کند. بلکه موجب محبت پدران بزرگوارشان هم می شود.

"مکیال المکارم فى فوائد الدعاء للقائم" یکى از کتاب هاى ارزشمند شیعه، نوشته آیت‏اللّه‏ سیدمحمدتقى موسوى اصفهانى(1348 ـ 1301ق) است که به قصد اداء حق حضرت بقیة‏اللّه که حقش بر گردن ما افزون‏تر از همه مردم است، احسانش بیشتر و بهتر از همه شامل حال خلق مى‏شود و نعمت ها و منت ها بر ما دارد، به رشته تحریر درآمده است. اصل کتاب به زبان عربى است و مؤلف در مقدمه مى‏نویسد: "چون ما نمى‏توانیم حقوق آن حضرت را ادا نماییم و شکر وجود و فیوضاتش را آن طور که شایسته است، به جا آوریم بر ما واجب است آن مقدار از اداى حقوق آن حضرت را که از دستمان ساخته است، انجام دهیم. . . بهترین امور در زمان غیبت آن حضرت، انتظار فرج آن بزرگوار و دعا براى تعجیل فرج او و اهتمام به آنچه مایه خشنودى آن جناب و مقرب شدن در آستان اوست، مى‏باشد."

اظهار محبت قلبیبدان که محبت گرچه امری پوشیده و مخفی است و فعلی باطنی و قلبی ولی آثار و دلایل آشکار و شاخه های بسیار دارد. محبت به سان درخت پربرگ و باری است که بر شاخه هایش گل های رنگارنگ نشسته بعضی از آثار آن در زبان و بعضی در اعضا و جوارح انسان آشکار می گردد و همانطور که نمی توان درخت را از بروز دادن گل هایش منع کرد نشاید که صاحب محبت را از اظهار آثار آن جلو گرفت.و از نشانه های محبت در زبان یاد کردن محبوب است همیشه و همه جا و شاهد بر این مدعا فرموده خدای تعالی در حدیث قدسی به موسی بن عمران است که یاد من به هر حال و وضعی خوب است.می گویم: حال اهل توجه همین گونه است. خداوند در قران مجید فرموده: همانا در خلقت آسمان ها و زمین و آمد و رفت پیاپی شب و روز نشانه هایی برای خردمندان است آنان که خدای را هنگام ایستادن و نشستن و خفتنشان یاد می کنند.می گویم: این از آثار نهایت شوق آنان نسبت به محبوبشان می باشد و نیز از نشانه های زبانی محبت یادآوری خوبی ها و زیبایی های محبوب است از همین روی روایات متعددی در فضیلت شعر گفتن در مدح ائمه اطهار وارد شده که ما در اینجا به یک حدیث اکتفا می کنیم.در بحار و وسائل از امام هشتم حضرت رضا(ع) رسیده که فرمود: هیچ مومنی در مدح ما شعری نگوید مگر اینکه خداوند متعال برای او در بهشت شهری بنا کند که هفت بار از دنیا وسیع تر باشد در آن شهر هر فرشته مقرب و هر پیامبر مرسلی به دیدار او روند.و دیگر از نشانه های محبت در زبان دعا کردن و خواستن تمام خوبی ها برای محبوب می باشد و این معنی کاملا برای خردمندان روشن است و جز افراد نادان کسی آن را انکار نمی کند.دلیل بر خوبی اظهار محبت به زبان بلکه قرار دادن آن از ارکان شکر اینکه: دومین پایه ایمان می باشد در صورتی که حقیقت ایمان همان اعتقاد و باور است که در دل و باطن انسان قرار دارد چنانکه در قران مجید آمده: مگر کسی که مورد اکراه واقع شود و حال آنکه دلش به ایمان مطمئن باشد. و نیز آمده: اعراب بادیه نشین گفتند ایمان آورده ایم بگو ایمان نیاورده اید ولی بگویید اسلام آورده ایم که هنوز ایمان در دل هایتان وارد نشده است.بنابراین ایمان در حقیقت جز محبت خدا و رسول و ولی او نیست با وجود این لازم است آنچه در دل معتقدیم به زبان آوریم و گرنه آثار ایمان به آن مترتب نخواهد شد.نتیجه اینکه دعا کردن برای فرج مولا صاحب الزمان(عج) نشانگر حقیقت ایمان است. همانطور که شعر گفتن در مدح ائمه اطهار(ع) اظهار محبت و علامت ایمان است.و نیز از دلایل فضیلت اظهار محبت به زبان روایاتی است که در آداب معاشرت با برادران دینی وارد شده در حدیث صحیحی در کتاب کافی از امام صادق(ع) آمده که به هشام بن سالم فرمود: اگر کسی را دوست داشتی او را از این امر مطلع ساز که دوستی بین شما را محکم تر می گرداند.می گویم: منظور از آگاه ساختن برادر دینی از محبت هر کاری که دلالت بر آن دارد می باشد نه با زبان تنها. شاد بر این معنی آن است که ابراهیم(ع) اجابت دعای خویش را علامت خلیل گرفتنش از سوی خداوند قرار داده بنابراین اهتمام ورزیدن به دعا برای تعجیل فرج امام اظهار محبت نسبت به آن جناب است و سبب می شود که آن حضرت نیز نسبت به دعا کننده دوستی بیشتری پیدا کند بلکه موجب محبت پدران بزرگوارشان هم می شود چون دعا کردن بر امام عصر ابراز دوستی نسبت به تمام این خاندان است لذا مایه جلب عنایت و محبت آنان می شود اگر جز این اثر نیک بر دعا کردن نبود همین مکرمت بزرگ بس بود.

منبع : خبرگزاری شبستان